35, Antwerpen, Kiss On My List (1980)

Brits onderzoek wijst uit dat vele volwassenen in zes weken tijd geen pen hebben aangeraakt. Voor een op drie is dit zelfs zes maanden. En als we dan nog iets met de hand schrijven dan is het vaak enkel voor eigen ogen bestemd. Hierdoor verslechtert de kwaliteit van ons handschrift natuurlijk met rasse schreden. Een ander logisch gevolg is dat de spelling er snel op achteruit gaat. En dat we ook op papier smileys tekenen :-)

Hierbij mijn bescheiden pogingen om het geschreven woord op papier in stand te houden:

-      -  als ik iets schrijf dat blijft (hopelijk) is het eerst met potlood, als ik iets herschrijf is het met pen, pas als ik iets definitief schrijf is het op scherm

-      -  een lijstjesboek, meegebracht uit Barcelona door het liefje, ideaal om nostalgisch te grasduinen in het eigen verleden en inspiratie op te doen

-      - een fietsboek, meegebracht uit Barcelona door het liefje, om alle fietsgerelateerde belevenissen in te noteren, met zijn prachtige illustraties een inspiratiebron voor mijn nieuwe blog http://leesdekoers.blogspot.com (fietsliefhebbers, check het uit!)

-      -  notitieblaadjes om de benodigde boodschappen op te noteren, want ondanks alle apps die daarvoor bestaan blijf ik dat op papier doen (zodat ik in de winkel kan beseffen dat ik het lijstje thuis ben vergeten natuurlijk)

25, Lunsentorpet, Enjoy The Silence (2001)

Dat Stockholm een populaire citytripbestemming is, dat is geen nieuws. Prachtige stad, veel water, cultuur met hopen en natuurlijk schone Zweedse mensen. Voor Stockholmliefhebbers die wel eens wat anders willen, hierbij mijn persoonlijke tip. 

Stap 1: laat Stockholm links liggen de volgende keer als je aankomt op Arlanda of Bromma Airport en neem de trein naar Uppsala. In deze noordelijker gelegen studentenstad is het ook mooi en gezellig. 

Stap 2: stap het toeristisch infokantoor binnen.  

Stap 3: ga op zoek naar het poezeke van het infokantoor want zij (ja, enkel zij) kan je de weg uitleggen naar Lunsentorpet. 

Stap 4: sla proviand in. Worstjes en een bus ketchup, bijvoorbeeld.

Stap 4: ga op stap! Een korte busrit en een fantastische wandeltocht door de Zweedse natuur later kom je aan bij Lunsentorpet: een huisje in het midden van de wildernis waar je gratis en voor niets mag slapen. Stromend water vind je aan de pomp, eten maak je op een open vuur met zelf gesprokkeld hout en slapen doe je in één van de bedden. Extra tip: doe deze trip in de winter dan is het donker om half vier ’s middags en zie je niet waar je aankomt. De echte pracht van de omgeving ontdek je dan ’s morgens als er nog prut in je ogen zit en je buiten met je ochtendplas je naam aan het vormen bent in de vers gevallen sneeuw. Heerlijk.

Een jaar of elf geleden deed ik deze trip zelf met twee kompanen (vandaar de vergroende foto’s).  Het huisje staat er nog, zegt Google. Of het poezeke van het infokantoor er nog is, dat weet ik niet. En of ze tien jaar later nog altijd een poezeke is, dat weet ik ook niet. Maar laat dat u vooral niet tegenhouden! 

Uit hetzelfde jaar 'Enjoy The Silence' van Tori Amos:

35, Antwerpen, Baby Come Back (1977)

Toen ik voor het eerst bij het liefje thuis kwam (we waren toen nog geen liefjes) vielen mij twee dingen op. Eerst was er Miles, de rare kat, die nu mijn dikke harige vriend is. Na die kennismaking stond ik plots oog in oog met Ridge Forrester van The Bold And The Beautiful. Niet in levende lijve, al een geluk, maar in levensgroot formaat op een poster op de meest prominente plek van het liefje haar woonkamer. 'Cool, hè?', vroeg ze. 'Mmmm', dacht ik. Ondertussen was ik wel stapelverliefd aan het worden en dat ene kleine detail (een soort van ongeneeslijke adoratie voor de Ridge) kon ik wel negeren.

Ondertussen woont ze al een tijdje met haar spullen en met de Miles bij mij. Maar er waren nog altijd enkele 'dingen' die ze moest gaan halen in haar oude woonst. Vanavond was het zover. Dozen met boeken: ok, zakken met cd's: ok, keukengerief: ok, nu hebben we genoeg eierdopjes om zeven vrienden tegelijk een zachtgekookt eitje aan te bieden. Ze hield natuurlijk het beste voor het leste. Daar was hij, haar vriend, de Ridge.

Haar plan is om die effectief op te hangen in de woonkamer. No way natuurlijk. Ik krijg spontane uitslag als ik te diep in zijn ogen kijk. Mijn plan is om één van haar vrienden blij te maken met de poster. Maar dan zegt zij no way natuurlijk.

To be continued dus.
(Maar ondertussen heb ik hem wel verstopt ergens hier in het appartement, mondje toe hè!)

Hier is de Ridge toen hij nog in de 'rock'band Player speelde met het geweldige Baby Come Back.

35, Antwerpen, Quatre Mains (2012)

Da meen dje ni! Ineens, all of the f*ckin' sudden, een nieuwe dEUSplaat in de iTuneswinkel? WTF? OMG! En nog van die drieletterwoorden die verrassing, blijdschap en opwinding samenballen in een korte maar krachtige uitroep! Check www.deus.be voor alle details over Following Sea en de nieuwe single Quatre Mains. Ik vind het plots niet meer spijtig dat die Sigur Ros tickets voor het Rivierenhof niet haalbaar zijn :-)

Ik wou dat ik even meester was van de tijd zodat ik kon forwarden naar vanavond. Want dan lig ik op de grond van mijn appartement met de hoofdtelefoon op mijn hoofd te genieten van die eerste luisterbeurt. 

(en van de kat die waarschijnlijk dicht bij mij zal willen liggen nu het liefje weg is - die zit in Barcelona op het Primavera festival, ook niet slecht anders) 

35, Death Valley, Hotel California (1976)

Middelheim, mijn favoriete Antwerpse museum is nog beter/mooier/groter geworden! Ik denk soms dat wij Antwerpenaren te weinig beseffen wat voor een pareltje er daar te ontdekken valt in het zuiden van onze stad. Een fantastische combinatie van natuur en beelden. En gratis te bezoeken! Mijn favoriete werk is 'Dialoog' van Albert Szukalski.

Ik zie die beelden met mekaar praten. En dan bedoel ik: ik zie de tekstballonnen boven hun hoofden, ik voel de spanning aan die in hun woorden ligt, ik zie hun mimiek, voel de pijnlijke stiltes vallen en hoor het gezucht. Geweldig inspirerend. Let ook op de tafel die schijnbaar het gewicht van de conversatie draagt maar die eigenlijk zweeft boven de grond. Andere beelden van deze kunstenaar (in dezelfde spookachtige stijl) vind je ook op andere plekken in de stad: in het Elzenveld en op het dak van een herenhuis op de Komedieplaats bijvoorbeeld. Maar Szukalski is ook buiten Antwerpen bekend!

Zelfs helemaal in Amerika (spreek het uit op z'n Eddy Wally's)! Dat heb ik persoonlijk ontdekt, acht jaar geleden tijdens een rondreis door Californië. Mijn broer en ik reden door Death Valley, het laagste en heetste punt van de USA, toen we bordjes en pijlen tegenkwamen waarop stond 'Visit Ghosttown Rhyolite', We reden er naartoe en stapten uit de airco recht de hitte in. Wat ik daar zag was adembenemend. Een openluchtmuseum (zoals Middelheim) in het midden van de natuurpracht van Death Valley met als absoluut pronkstuk 'Het Laatste Avondmaal' van Albert Szukalski. Ik herkende zijn signatuurbeelden van honderden meters ver. En hoe dichter ik kwam, hoe zekerder ik was dat het niet om een fata morgana ging maar wel om mijn favoriete beeldhouwer. Wat een verrassing om een stukje Antwerpen te ontdekken zo ver weg van huis.

Vandaag de dag hangt er nog steeds een gehandtekende poster van 'Het Laatste Avondmaal' aan de muur van mijn slaapkamer. En het plan is om in september opnieuw naar Amerika en Death Valley te trekken om 'Het Laatste Avondmaal' te aanschouwen. Yes!

Tenslotte, in de categorie 'Wist je dat?':
Wist je dat Albert Szukalski, over wiens leven Wikipedia trouwens bijzonder karig is, een rol kreeg in het Kiekeboe stripalbum 'Een zakje chips' in het personage Béber Tsuklatski?  Kijk maar.

In Amerika zal het volgende nummer door de boxen van onze huurwagen klinken terwijl het liefje en ik door de woestijn van Death Valley zoeven.

35, Luxemburg, See and don't see (2012)

En dan bevinden het liefje & ik & The Afghan Whigs ons in 'Den Atelier', de mooiste concertzaal van Luxemburg City. Nu al het concert van het jaar. Het uitkijken is vanaf nu nog aangenamer want The Whigs hebben een nieuw nummer opgenomen. 'See and don't see', een cover van Marie 'Queenie' Lyons, is gratis te downloaden op hun site. Als er nu ook nog een volledig nieuw album zit aan te komen dan kan het feest helemaal niet meer op. Maar ook alleen met oude nummers zal het een fantastisch concert worden daar in Luxemburg, dat weet mijn muziekminnend hart nu al.

11, Schoten, Everyday I Write The Book (1983)

Dezer dagen probeer ik nogal vaak letters te typen op mijn laptop. Het is de bedoeling dat die letters woorden vormen en dat de woorden zinnen vormen en dat de zinnen hoofdstukken vormen en dat de hoofdstukken - uiteindelijk en vooral hopelijk - een verhaal vormen. Work in progress met hoogtes (enthousiast dat ik kan zijn over een goede zin!) en laagtes (gedesillusioneerd dat ik kan zijn als ik vast zit!). Ik pin me nergens op vast maar ik wil toch tegen het einde van de zomer mijn verhaal hebben opgeschreven. Als ik dan in juli nog de Mont Ventoux op geraak met mijn koersfiets dan zal 2012 een topjaartje zijn wat betreft het realiseren van jongensdromen. Duimen maar!

Om even te illustreren dat ik al een tijdje nadenk over een schrijverscarrière krijgt u hier een exclusieve publicatie van Igor & The Early Writing Years. In 1987 bracht ik een krantje uit, met de toepasselijke titel 't Krantje. Hier ziet u de cover (vergeeld dankzij de jaren en een iPhonefilter):

Ik citeer even uit het editoriaal: 'Dit is de 2de uitgave van 't Krantje. Ik doe graag aan sport daarom staat er zoveel van in. Ik doe voetbal, heb 3 sportkampen afgelegd en doe misschien mee aan volleybal.'

Een bericht op de eerste pagina: 'Het is onlangs moederdag geweest, daar wil ik mijn moeder nogmaals mee feliciteren.'

Op de tweede pagina de uitslag van de Tour de France dat jaar:

En op de derde pagina zowaar reclame. Voor de Lentespelen ('Aarzel niet, leg de sporttests af in de dichtstbijzijnde club') en voor een aantal sponsors:

Niet slecht hè, voor een 11-jarige :-)

35, Antwerpen-Noord, Shelter (2011)

En dan is het nu opnieuw tijd voor reclame. Zaterdag is het Toer De Nord hier in 2060 Antwerpen. Volgens de website een 'XL stratenfestival in Antwerpen-Noord bomvol muziek, spel, straattheater, kunst, design, diner, parade en vuurdorp.' 
Volgens mij is het de perfecte reden om als niet-2060'er eens te komen kijken naar onze wijk. Want als je Antwerpen-Noord enkel kent van de berichten in het nieuws dan kan het bijna niet anders dat je denkt dat je om elke hoek kan neergestoken worden door een drugsdealer en dat je daarna je benen breekt over het vele vuil dat op de straten ligt. Ik zeg niet dat het hier het aards paradijs zelve is maar de pro's om hier te wonen wegen ettelijke Margriet Hermansen zwaarder door dan de contra's. En dat kan je komen ontdekken tijdens Toer De Nord, check zeker de website voor het programma. Keuzes maken is de boodschap want er is veeeeel te doen.

Hierbij mijn voorlopig to-do lijstje voor zaterdag:
- niet missen: optreden van Sir Yes Sir
- zeker langslopen bij: Vlaamse volkszangers bij Café De Valk: hilarisch!
- checken: creaties van lokale ontwerpers aan de Winkelhaak + fashion markt
- op zoek gaan naar: Sketch live: tekenaars maken live impressies, oa met Serge Baeken!
- afsluiten met Vuurmeesters op het Sint-Jansplein
- en echt afsluiten met een afterparty in het mooiste café van België: de Kiebooms op het Coninckspleintje

Voilà, ik zie u daar toch ook?

En om te bewijzen dat ik écht een trotse ambassadeur ben van Antwerpen-Noord, check een interviewtje met mij in Antenne, het personeelsblad voor de medewerkers van de Stad Antwerpen.

Lang Leve Het Noord!

35, Borgerhout, Rodania (2012)

Hier las u al hoe ik pas op een fatsoenlijke leeftijd van 35 jaar voor de eerste keer de hellingen van de Ronde Van Vlaanderen beklom. Gezwind als een dartele 21-jarige berggeit, dat wel, maar op mijn teller staan wel degelijk 35 jaren en die zijn niet terug te draaien. Ook op mijn eerste echte koers heb ik lang moeten wachten. Pas vorig jaar maakte ik mijn wielerdebuut en dit in den Dreihoek Koers in Borgerhout.

In de reeks 'De Betere Amateurs' reed ik met mijn retro-koersfiets (18 jaar oud), gehuld in een retro-outfit (ongeveer even oud), naar een behoorlijke 10de plaats. Den Driehoek Koers is een harde wedstrijd op een rondje met meer bochten dan deelnemers. En dat rondje moest twintig keer afgelegd worden. Al een geluk is er een meerkoppige jury die feilloos in het oog houdt hoeveel rondjes welke deelnemer heeft afgelegd. Want daar heeft de renner geen tijd voor. Die is bezig met hard trappen, niet vallen en vooral met de vraag 'waar is mijn adem gebleven?'. Dat wordt uitermate gecompenseerd door de grote schare supporters die de helden rondje na rondje voort schreeuwen. Ook het live commentaar van de Borgerhoutse Michel Wuyts en Renaat Schotte dragen bij tot de ware koerssfeer.

(Foto's door Stefan Tilburgs)

Nu zondag 6 mei rijd ik de tweede koers van mijn leven: Den Dreihoek Koers, editie 2012. Het parcours is nog moeilijker geworden want bevat nu een échte kasseistrook en nog meer bochten dan vorig jaar. Tot de grote dag zal ik leven als een pater op spaghetti en bruine suiker. Mijn collega en ex-prof Freddy raadt mij aan om vlak voor de start een klontje suiker gedrenkt in ether op te eten. Ik ben nog niet volledig zeker of ik dat ga doen :-) Een zuivere sport voor alles!

Benieuwd? Supporters: komt dat zien! komt dat zien! En roep uit volle borst:
RODANIA - tutututuut - RODANIA - tutututuut - RODANIA !!!

11, Tijdens de nacht, Peccadille (1988)

Man, wat een heuglijke 1 mei vandaag. Mooi weer (eindelijk Frank De Boosere, eindelijk!), een leuke fietstocht met het liefje, lekkere spaghetti op een terras. Het kon niet op vandaag. Dat is niet alles. Lezers met een goed werkend geheugen herinneren zich dat ik al een tijdje op zoek ben naar de tune van de nachtradio van vroeger (zie hier). En nee, niet die van Wim Mertens. Zoekwerk leerde me dat het Peccadille was van Charles Loos. Maar het bleek totaal onvindbaar, zelfs op het internet.

Tot ik deze morgen mijn mailbox openmaakte en daar las:

Beste Igor,

ik kwam per toeval op je blog terecht en ik denk dat ik je met iets blij kan maken.

Zie attachment...

Als je de rest van het schijfje ook wil dan laat je het maar weten! Het is zeer de moeite :-)

Groeten,

Jan

Yes! Eeuwige dank voor Jan!

En natuurlijk kunnen jullie nu meegenieten van dit prachtig stukje muziek. Je kan het best beluisteren in het volgende scenario:
- je leeftijd is 11 jaar
- het is middernacht en het is morgen school
- je hebt een fantastische dag gehad
- je weet dat de nacht veel te kort zal zijn
- maar je wil absoluut wakker blijven om dit liedje op de radio te horen
- om dan daarna als een blok in slaap te vallen