Hier las u al hoe ik pas op een fatsoenlijke leeftijd van 35 jaar voor de eerste keer de hellingen van de Ronde Van Vlaanderen beklom. Gezwind als een dartele 21-jarige berggeit, dat wel, maar op mijn teller staan wel degelijk 35 jaren en die zijn niet terug te draaien. Ook op mijn eerste echte koers heb ik lang moeten wachten. Pas vorig jaar maakte ik mijn wielerdebuut en dit in den Dreihoek Koers in Borgerhout.

In de reeks 'De Betere Amateurs' reed ik met mijn retro-koersfiets (18 jaar oud), gehuld in een retro-outfit (ongeveer even oud), naar een behoorlijke 10de plaats. Den Driehoek Koers is een harde wedstrijd op een rondje met meer bochten dan deelnemers. En dat rondje moest twintig keer afgelegd worden. Al een geluk is er een meerkoppige jury die feilloos in het oog houdt hoeveel rondjes welke deelnemer heeft afgelegd. Want daar heeft de renner geen tijd voor. Die is bezig met hard trappen, niet vallen en vooral met de vraag 'waar is mijn adem gebleven?'. Dat wordt uitermate gecompenseerd door de grote schare supporters die de helden rondje na rondje voort schreeuwen. Ook het live commentaar van de Borgerhoutse Michel Wuyts en Renaat Schotte dragen bij tot de ware koerssfeer.

(Foto's door Stefan Tilburgs)

Nu zondag 6 mei rijd ik de tweede koers van mijn leven: Den Dreihoek Koers, editie 2012. Het parcours is nog moeilijker geworden want bevat nu een échte kasseistrook en nog meer bochten dan vorig jaar. Tot de grote dag zal ik leven als een pater op spaghetti en bruine suiker. Mijn collega en ex-prof Freddy raadt mij aan om vlak voor de start een klontje suiker gedrenkt in ether op te eten. Ik ben nog niet volledig zeker of ik dat ga doen :-) Een zuivere sport voor alles!

Benieuwd? Supporters: komt dat zien! komt dat zien! En roep uit volle borst:
RODANIA - tutututuut - RODANIA - tutututuut - RODANIA !!!