Mijn nieuwe blogpost voor De Nieuwe Antwerpenaar gaat over omhoog kijken. Lees het hier. Meer resultaten van mijn ochtendlijke wandeling van de Viséstraat naar de Grote Markt:

Heerlijk oud geveltje op de Paardenmarkt. Wat moet het heerlijk zijn om achter dat raam te schrijven. Aan een ouderwets romantische roman. Bij kaarslicht. Met een witte duif op de vensterbank.

Een van de vele Mariabeelden die onze stad rijk is. Nat zal Maria niet worden met zo'n mooie, grote, blauwe paraplu.

Graffiti in de Huikstraat. Een kleurrijk krot, het zou een album van Suske en Wiske kunnen zijn.

Op de hoek van de Lange Koepoortstraat en de Sint-Paulusstraat is lang gewerkt. Eerst ging er een hotel komen, het zijn uiteindelijk lofts geworden. Waar je trouwens makkelijk kan binnen kijken. Vaak staan mijn liefje en ik daar te fantaseren over wat daar allemaal gebeurt. En dan moeten we natuurlijk aan de film van Erik Van Looy denken.

Weet u waar het woord pagadder vandaan komt? Toen het Spaanse leger hier de plak zwaaide waren er soldaten bij die te klein waren om te vechten. Zij werden dan maar verantwoordelijk voor het uitbetalen van de soldij, pagadores genaamd. De Antwerpenaren hebben daar dan pagadders van gemaakt, als bijnaam voor kinderen. Deze pagaddertoren staat in de Hofstraat nr. 15 (hopen dat de poort open staat en dan gewoon binnen lopen) en werd gebruikt om uit te kijken naar de aankomende schepen op de Schelde.

Omhoog kijken is de boodschap!