Dag allemaal, wij zijn terug in Antwerpen. Mooie vakanties duren helaas niet lang. Snel volgen hier foto's en verhalen over 3.000 rijmijlen, drie nationale parken, vier grootsteden, gokwinsten, freeways, hamburgers, wasberen en spinnen. Maar, jetlag of niet, ik moet eerst iets van mij af schrijven.
Dankzij onze iPad en fantastisch veel gratis wifi in Amerika konden wij ons regelmatig te goed doen aan nieuws uit ons klein landje. De prestaties van de Rode Duivels, de nakende verkiezingen (in Amerika en bij ons) en de zogenaamde 'rellen' in Borgerhout natuurlijk. Als je enkel zou afgaan op de titels van de website-artikels van onze kranten dan vrees je eerst het ergste. Maar als je het artikel leest en via Facebook reacties van Borgerhoutse vrienden hoort, dan denk je: was het dat maar? Enkele heethoofden die in één straat amok maken? Geen gewonden, geen noemenswaardige schade? De politie die haar werk doet en de relschoppers oppakt? Nogmaals, is het dat maar? Dat de rest van Borgerhout die dag aan een geweldig volksfeest bezig was, dat wordt natuurlijk niet vermeld door onze media. En dan de reacties van onze politici en die van Bart De Wever in het bijzonder. Mijn Antwerpen-minnend hart kreeg een steek toen ik las dat 'het stad niet langer van iedereen kan zijn'. Ik heb er zelfs van wakker gelegen daar in Amerika. Meent hij dat nu? Waarom neemt hij niet wat tijd vooraleer te reageren? Laat het bezinken en zet het in perspectief. De beste analyse komt immers altijd achteraf, zie het geweldige stukje dat Bernard Dewulf schreef en dat vandaag in De Standaard Magazine staat.
Of neem afstand, dat helpt ook. Wij zaten in Los Angeles toen we het nieuws lazen. Zullen we anders daar eens vragen wat rellen zijn? Of in Parijs? Of nog dichter bij huis, in Molenbeek? Het is een cliché maar wij hebben het in Antwerpen zo slecht nog niet. Wij hebben het zelfs heel goed. Wie de volgende burgemeester wordt van onze fantastische stad, dat zal de Antwerpse bevolking beslissen op 14 oktober. Maar dat het stad van iedereen is, daar kan niet voor gekozen worden. Dat is gewoon zo.
Zicht op Los Angeles vanuit Griffith Park. I love LA!
Dankzij onze iPad en fantastisch veel gratis wifi in Amerika konden wij ons regelmatig te goed doen aan nieuws uit ons klein landje. De prestaties van de Rode Duivels, de nakende verkiezingen (in Amerika en bij ons) en de zogenaamde 'rellen' in Borgerhout natuurlijk. Als je enkel zou afgaan op de titels van de website-artikels van onze kranten dan vrees je eerst het ergste. Maar als je het artikel leest en via Facebook reacties van Borgerhoutse vrienden hoort, dan denk je: was het dat maar? Enkele heethoofden die in één straat amok maken? Geen gewonden, geen noemenswaardige schade? De politie die haar werk doet en de relschoppers oppakt? Nogmaals, is het dat maar? Dat de rest van Borgerhout die dag aan een geweldig volksfeest bezig was, dat wordt natuurlijk niet vermeld door onze media. En dan de reacties van onze politici en die van Bart De Wever in het bijzonder. Mijn Antwerpen-minnend hart kreeg een steek toen ik las dat 'het stad niet langer van iedereen kan zijn'. Ik heb er zelfs van wakker gelegen daar in Amerika. Meent hij dat nu? Waarom neemt hij niet wat tijd vooraleer te reageren? Laat het bezinken en zet het in perspectief. De beste analyse komt immers altijd achteraf, zie het geweldige stukje dat Bernard Dewulf schreef en dat vandaag in De Standaard Magazine staat.
Of neem afstand, dat helpt ook. Wij zaten in Los Angeles toen we het nieuws lazen. Zullen we anders daar eens vragen wat rellen zijn? Of in Parijs? Of nog dichter bij huis, in Molenbeek? Het is een cliché maar wij hebben het in Antwerpen zo slecht nog niet. Wij hebben het zelfs heel goed. Wie de volgende burgemeester wordt van onze fantastische stad, dat zal de Antwerpse bevolking beslissen op 14 oktober. Maar dat het stad van iedereen is, daar kan niet voor gekozen worden. Dat is gewoon zo.
Zicht op Los Angeles vanuit Griffith Park. I love LA!