Mijn grootste afgang ooit. En ik ben er zeker van dat ik in naam van mijn neef Maarten mag zeggen: onze grootste afgang ooit. Het volgende verhaal is opgebouwd rond de kernwoorden karaoke, volle zaal, uitlachen. Lees verder en voel de plaatsvervangende schaamte zich meester maken van uw lichaam.
We zeggen en schrijven 1990 of ergens in die buurt (wie houdt dat bij?). Ik 14 jaar, Maarten 12 jaar (vanaf hier als "wij" te herkennen in het verhaal). Locatie: de jaarlijkse Center Parcsvakantie in Nederland.
Dat jaar werd er voor het eerst een karaoke georganiseerd. Nu staan wij niet bekend als tafelspringers en toen zeker nog niet. Geen haar op ons hoofd dat eraan dacht om dus effectief mee te doen met heel die karaoke. Wij gingen geen briefje invullen met ons favoriet nummer (Under Pressure, weet u nog?). Nee hoor, wij gingen die avond rustig aan ons tafeltje blijven zitten, wat mensen uitlachen en vooral uitkijken naar de volgende dag vol tennis-, zwem- en ander sportplezier.
Grooooot was onze verbazing dus toen de presentator van dienst de eerste zangers aankondigde voor die avond: "Maarten en Igor, applaus dames en heren!" Roder als roodgeschilderde tomaten schuifelden wij het podium op. "En welk liedje hebben jullie gekozen?" "Euhm ... wij hébben helemaal geen liedje gekozen." "Aha, dan zal het een mopje geweest zijn van iemand!" (luid gelach in de zaal). "Jullie zingen het liedje Meisjes. Voilà hier zijn de microfoons, ga jullie gang!"
Eén volle seconde dachten we okee, dat kan hier nog meevallen. Meisjes van Raymond VHG, dat kunnen we misschien wel sober, proper en snel afwerken. Man man man, het wás helemaal niet Raymond VHG, het was Rob Zorn. Rob Zorn? zegt u. Inderdaad Rob Zorn! Blijkbaar een Bekende Nederlander maar volledig onbekend en onbemind in Ekeren/Schoten en omstreken.
Ziet u ons staan met onze mond eivol tanden? De muziek start en wij maar staren naar dat scherm. Stotterend proberen wij de tekst te volgen. En maar gebedjes prevelen vanbinnen: "laat dat hier snel gedaan zijn als het U belieft". Ik heb verdrongen hoe de zaal hierop reageerde, ik heb verdrongen hoe wij in hemelsnaam tot het einde van het nummer zijn geraakt en in welke staat wij uiteindelijk het podium zijn afgestapt. Ik heb verdrongen hoe hard wij de rest van de vakantie zijn uitgelachen geweest. Achteraf bleek dat Sabrina van de bungalow naast ons de schuldige kinderhand was die onze namen had ingevuld. Sabrina ... het is dat je zo knap was, anders waren we zeker langer dan vijf minuten kwaad geweest op jou.
En nu meezingen maar met Rob Zorn: "Meisjes zijn leuk, meisjes zijn lief ..." Yeah, right.