Lang geleden dat ik hier nog iets over dEUS heb gezegd. Als ik u nu eens uitleg waarom ik ze eigenlijk zo goed vind? Eén van de redenen is (want als ik alles moet opsommen dan moet ik een boek bijeen schrijven en ik heb het al moeilijk genoeg om mijn eerste boek te beëindigen) het volgende.

Iedereen kent Suds & Soda. Deze klassieker is ondertussen bijna twintig jaar oud en loopt dus het risico om het etiket 'afgezaagd', 'oubollig' en 'saai' opgeplakt te krijgen. Maar dat gebeurt niet en dat komt omdat Tom Barman en de zijnen vanaf het prille begin hun eigen Suds & Soda gepimpt hebben tijdens hun vele optredens doorheen de jaren. Ja, inderdaad, ze pimpten al toen dat woord nog niet eens bestond in onze contreien.

Vier minuten twintig seconden ver in de song is er een break. Van die pauze maakt(e) Tom Barman gebruik om een ander nummer van een andere artiest/band te zingen. In 1994 bij Ray Cokes op MTV zongen Tom en Stef zo over een 'Two Dollar Room'. Op het moment zelf dacht ik dat ze aan het improviseren waren. Jaren later pas besefte ik dat ze dat uit een nummer van Captain Beefheart hadden geplukt. Door die break vol te zingen wordt de absolute climax van het nummer nog even uitgesteld. Even later barst de spetterende outro dan los en headbang je als nooit tevoren.

Ze hadden het zichzelf makkelijk kunnen maken en elke keer over die 'Two Dollar Room' kunnen zingen. Maar nee, doorheen de jaren pimpten ze hun eigen gepimp en kwamen onder meer de volgende songs aan bod:

- Captain Beefheart - Buggy Boogie Woogie
- DJ Zinc - Super Sharp Shooter
- Arctic Monkeys - When The Sun Goes Down
- Pharrell Williams & Gwen Stefani - Can I Have It Like That?
- Daft Punk - Get Lucky

En mijn absolute favoriet: Beastie Boys met Sabotage, hier live op het Super Bock festival in Lissabon:

Daarom vind ik dEUS zo goed.