17/2/2013: 10.700 woorden
De aandachtige lezer merkt op dat ik 21 dagen na mijn vorige post nog steeds aan 10.700 woorden zit. Ik vraag de aandachtige lezer om niet te panikeren, ik zit hoegenaamd niet met een writer's block. Ik heb gemerkt dat ik beter schrijf als ik aan verschillende dingen (hoofdstukken) tegelijk werk en het afwerken/redigeren even uitstel.
Mocht het u interesseren, ik schrijf in drie fases:
1) met pen, potlood, bic in mijn kladboek
2) een volgende versie typ ik uit op de laptop in het geweldige schrijfprogramma Scrivener (nu ja, geweldig zo lang het blijft werken)
3) gevolgd door een definitieve (yeah, i wish) versie in datzelfde Scrivener
Hier is mijn kladboek trouwens. Een cadeau van de heer Tilburgs en familie, ongeveer twee jaar geleden schat ik. Het is bijna helemaal volgeschreven en dat treft want ik heb ongeveer alles wat ik moet hebben. Niet dat ik klaar ben, helemaal niet. Maar toch.
Het schrijven zelf gaat als een jojo. Ik slinger van 'amai, dat gaat goed' naar 'jeezes, dit is echt platte kak'. Daarom hou ik de woorden van die ene bekende filosoof (ik ben vergeten wie) voor ogen:
Een weg bouwen doe je steen voor steen.
Tot slot nog even goed muzikaal nieuws meegeven. The Bony King of Nowhere was vrijdag geweldig in De Roma. Prima schrijfmuziek trouwens.
De aandachtige lezer merkt op dat ik 21 dagen na mijn vorige post nog steeds aan 10.700 woorden zit. Ik vraag de aandachtige lezer om niet te panikeren, ik zit hoegenaamd niet met een writer's block. Ik heb gemerkt dat ik beter schrijf als ik aan verschillende dingen (hoofdstukken) tegelijk werk en het afwerken/redigeren even uitstel.
Mocht het u interesseren, ik schrijf in drie fases:
1) met pen, potlood, bic in mijn kladboek
2) een volgende versie typ ik uit op de laptop in het geweldige schrijfprogramma Scrivener (nu ja, geweldig zo lang het blijft werken)
3) gevolgd door een definitieve (yeah, i wish) versie in datzelfde Scrivener
Hier is mijn kladboek trouwens. Een cadeau van de heer Tilburgs en familie, ongeveer twee jaar geleden schat ik. Het is bijna helemaal volgeschreven en dat treft want ik heb ongeveer alles wat ik moet hebben. Niet dat ik klaar ben, helemaal niet. Maar toch.
Het schrijven zelf gaat als een jojo. Ik slinger van 'amai, dat gaat goed' naar 'jeezes, dit is echt platte kak'. Daarom hou ik de woorden van die ene bekende filosoof (ik ben vergeten wie) voor ogen:
Een weg bouwen doe je steen voor steen.
Tot slot nog even goed muzikaal nieuws meegeven. The Bony King of Nowhere was vrijdag geweldig in De Roma. Prima schrijfmuziek trouwens.