Ballast is de kunstmatige verzwaring van iets om de stevigheid en stabiliteit te vergroten. Volgens Wikipedia. Volgens Igor kan het geen kwaad om af en toe wat ballast kwijt te spelen. Zo heb ik ooit, op een blauwe dinsdag, een zware doos vol oude liefdesbrieven, foto's, kaartjes, teksten ... bij het oud papier gezet. En daar heb ik eigenlijk nog geen seconde spijt van gehad. Zo gooi ik ook regelmatig kleren weg (recht in de daartoe bestemde containers, natuurlijk). En rommel is niet meer dan een tijdelijke bezoeker bij mij. Ik probeer te leven volgens het principe "hoe opgeruimder mijn huis, hoe helderder mijn hoofd".

Vanavond is het tijd om afscheid te nemen van iets dat al veel te lang stof staat te verzamelen in mijn schrijfkamer: mijn basgitaar. De laatste keer dat ik echt heb gespeeld op dat instrument dateert van de periode van mijn zolderkamer in de Oude Kerkstraat, ergens begin deze eeuw. Sindsdien hebben enkel sterke handen van helpende verhuizers fysiek contact gehad met de basgitaar. Het is nooit echt goed aan geweest tussen ons, misschien heeft mijn relatie met mijn akoestische gitaar daar iets mee te maken. Is jaloezie de boosdoener, zoals zo vaak?

Weggooien doe ik hem niet. Wie wil mag hem komen halen. Basgitaar + versterker. Een kleine vergoeding kan afgesproken worden maar zal de waarde van een avondje pinten drinken op café niet overtreffen. Oh ja, het is niet zomaar een basgitaar. Axl Peleman heeft er nog op gespeeld! Ok, het gaat over een halve minuut tijdens de basles, om de gitaar te stemmen. Maar toch. Axl Peleman heeft er nog op gespeeld!

Dus bel me, schrijf me, spreek me aan op café indien u zich de nieuwe eigenaar wil noemen van een basgitaar.

Hierbij het enige liedje dat ik ooit volledig heb kunnen spelen op bas. Man, toen swingde ik erop los!