Naarmate de wedstrijd vorderde steeg de spanning voelbaar. Bij mij toch. Fenne viel in slaap in de buggy en Bjoke vond die passerende renners eerder storend in haar spelletjes met klasgenoot Yannick.
Maar ik blijf volhouden, jong geleerd is immers oud gedaan. Ik streef naar een soort Pavlovreactie: nonkel Igor = koers = mee kunnen praten of heel stil kunnen zijn. Zodat bompa Igor later in alle stilte naar de koers kan kijken terwijl Bjoke en Fenne hun kinderen stil houden. "Sssst ... Igor kijkt naar de koers." Heerlijke woorden :-)