Denk eens aan de fotoboeken uit uw kindertijd. Toen foto's nog werden genomen met een kodak, ze werden ontwikkeld door de fotograaf en ze met veel zorg in fotoboeken werden geplakt. Ik was tijdens mijn jeugd al nostalgisch aangelegd en heb vroeger uren gespendeerd met het bekijken van die foto's. Zo is er in één van mijn boeken een fotoreeks aan de zee waar ik helemaal alleen opsta: slapend in de buggy, op het strand, op de dijk, met een bal in de duinen. Nergens waren er bekende mensen te bespeuren. Ik herinner dat ik op een bepaald moment, als 7-jarige ofzo, heb gedacht: "oei, waarom ben ik hier alleen?" en "zo, zielig" en "waar is de rest?". En ik herinner mij ook dat ik op een ander bepaald moment, als 11-jarige ofzo, heb beseft: "maar natuurlijk, ik was niet alleen, iemand heeft die foto's getrokken! mama! of papa! ik was niet alleen op de wereld!". Oef!

Ik weet niet of het er iets mee te maken heeft maar sindsdien kijk ik altijd verder dan de foto en denk ik er automatisch de omstandigheden bij. Vooral bij tv-programma's speelt me dat parten. Denk aan een typische scène uit een reality-programma. Je ziet mensen de winkel binnengaan (de camera dus achter hen, op de parking) en in een volgend shot zie je de mensen de winkel binnenkomen. Met de camera opeens in de winkel. Tja, dan kan ik het niet nalaten te denken aan hoeveel keren die mensen opnieuw die winkel zijn moeten binnenlopen vooraleer alles juist zat. Want er is altijd wel een vliegtuig dat overvliegt dat teveel lawaai maakt of het licht weerkaatst te fel of ... Zo ben ik op de duur meer aan het nadenken dan aan het kijken. Dan lees ik liever een boek, dan bepaal je zelf je nadenkintermezzo's.

Maar het moest hier eigenlijk gaan over deel twee in de reeks "veel te onbekende doch keigoede liedjes van artiesten die ik live zag op Cactus '98". Mijn toenmalig liefje L. kondigde hem al aan op Facebook: Andrew Dorff. Hij heeft één fantastische plaat gemaakt met dit fantastisch nummer. Sindsdien lijkt hij wel van de aardbodem verdwenen, zelfs Wikipedia weet het niet, stel u voor. Andrew, ik hoop dat het goed gaat met je. Ik hoop dat je niet zo eenzaam bent dat er niemand meer is om foto's van jou te nemen.

(dit liedje werd op Youtube een schamele 61 keer bekeken en die ene like komt van mij)

(breng daar verandering in beste lezers! dit is echt supermuziek)